- xoşrəftar
- f. 1) başqası ilə rəftarı yaxşı olan, yaxşı rəftar edən; 2) gözəl yerişi olan
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti. 2009.
xoşrəftar
Look at other dictionaries:
xoşrəftar(lı) — sif. <fars.> Gözəl rəftarlı, adamlarla yaxşı rəftar edən; ünsiyyətli, mülayim. Cavahir xanımdan aldığı həzz xanın çöhrəsində həkk olunmuş daimi qəzəb izlərini silib aparmış, onu xoşrəftar, mülayim bir süfrə sahibinə çevirmişdi. Ç.. Fatma… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xoşrəftarlıq — is. Xoşrəftar olma, rəftarı yaxşı olma; ünsiyyətlilik, rəftarda mülayimlik, münasibətdə xoşluq, yola getmə, ünsiyyət. Bu (1862 ci il) polojeniyanın hökmüncə . . hər iki sinfin (rəiyyətin və ağaların) mabeynində guya bir növ sülh və xoşrəftarlıq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
paksiyər — f. və ə. 1) xoşrəftar; 2) təmiz əxlaqlı, əxlaqı gözəl … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
xəluq — ə. gözəl xasiyyətli, xoşrəftar … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ayna — is. <fars.> 1. Güzgü. Aynanın çatdığı calaq qəbul eləməz. (Ata. sözü). Əgər bilmək istəyirsiniz ki, kimin üzünə gülürsünüz, o vaxt qoyunuz qabağınıza aynanı və diqqət ilə baxınız camalınıza. C. M.. <Həkim:> Mən ayna ilə üzbəüz… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
davranışlı — sif. Yaxşı rəftarı, davranışı olan; xoşrəftar … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hallı — sif. və is. 1. Kefli, az sərxoş. Məhəbbətdən mey içmişəm, hallıyam. M. R.. 2. Bax hallıca. 3. dan. Xoşrəftar, xoştəbiət, xoşəhvallı. Hallı oğlan. – Ovçusun görəndə maral baxışlım; Özü hallı, üzü xallı Sənəm, gəl! X. Q.. ◊ Hallı halına görə –… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
izhar — <ər.> 1. Aşkar etmə, meydana çıxarma, göstərmə, bəlli etmə, bildirmə. // Bəlli, aydın, məlum. Bir gülüzlü nigar, sərvi xoşrəftar; Cümlə xalqa izhar, bəllidi adı. Aşıq Saleh. İzhar etmək (eləmək, qılmaq) – zahirə çıxarmaq, aşkar etmək, açmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qılıqlı — sif. Yaxşı xasiyyətli, hamı ilə yola gedən, xoşrəftar. Qılıqlı adam. . . . qılıqlı – bir sıra sözlərə qoşularaq, həmin sözlərin ifadə etdiyi mənada xasiyyət bildirən mürəkkəb sifət düzəldilir; məs.: arvadqılıqlı (arvadxasiyyətli), ilanqılıqlı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xoşqılıq — sif. Xoşxasiyyətli, hamı ilə yola gedən, xoşrəftar. Xoşqılıq adam. – Günəşüzlü, şirinsözlü, xoşqılıq; Ləblərindən axar balı gözəlin. M. P. V.. Otuz beş yaşlarında, ortaboy, xoşqılıq, qəşəng görkəmli Sona qapıda göründü. M. Süleymanov. Ümid necə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
